In de weekendeditie van Het Nieuwsblad lees ik tips van mensen uit het Hoge Noorden om de koude lockdown zo goed als mogelijk door te komen: gezelligheid binnen, buiten wandelen, alle lichten aansteken, goed stoken, vuur maken, taarten bakken en hopen te winnen bij een gezelschapsspel.
En dan hoor ik in het middagnieuws de opsomming van de winkels die al dan niet open blijven. Blijkbaar hebben onze leiders wel aandacht gehad voor de tijd van het jaar. Bloemen- en planten- en doe-het zelfwinkels, schrijf- en papierwaren en winkels voor stoffen en garens blijven open.
Spontaan denk ik terug aan donkere weken die ik mocht doorbrengen in Denemarken en Finland. Voor er hier een handwerkhype was, en intussen is die al grotendeels over, zag ik daar een ruime keuze aan brei, borduur- en haakwinkels. En er waren kaarsen, overal kaarsen….
Toen kwamen de winkels die moeten sluiten: speelgoed- en gezelschapsspelen en decoratie en kerstverversiering.
“Dit jaar ga ik een hele grote kerstboom zetten” zei iemand mij gisteren heel enthousiast alsof die boom voor haar een anker van hoop op betere tijden is.
Kijk dat valt tegen. Als we geen grote doos met kerstversiering hebben op de zolder, wordt dit een kale kerst met enkel kaarsen.
We kunnen natuurlijk van alle noden een deugd maken en zelf aan de slag gaan. Zelf-gehaakte engeltjes, gebreide ballen, houten kerstbomen met takken die we in het bos vonden, papieren decoratie. Pinterest zal overuren draaien. Dit wordt een creatieve kerstperiode met twee keer plezier. Eerst het plezier van het maken van de vele decoratie en daarna het plezier van een gezellig huis.
Ik besef dat ik overdreven optimistisch klink voor mensen die elke vorm van vrouwelijke handwerken haten. Sorry daarvoor.
Ik was triest toen breien, haken en naaien tussen de vele rijen tekst van de leerplannen van de lagere school verdwenen. Handwerklessen die ik kreeg en mocht geven brachten mij rust en plezier. Succes en falen liggen dicht bij elkaar in een breipatroon en doorzetten en herbeginnen komen soms snel na de start. Handwerken is nuttig, het is gezond, het is creatief. Ik dacht dat het geschrapt werd omdat te veel mannen in de commissie muzische vorming zaten, aangevuld met een paar vrouwen die niet graag breien of die niet inzien dat kleding maken ook een creatief proces is. Dat het ook een boost geeft aan je gezondheid wist men toen (de jaren 90) nog niet. NU wel, de wetenschap onderzocht het en het stond zelfs in libelle. En hier werd nog eens bewezen dat onderwijs de tijd niet voorop loopt. Jammer voor die vele meisjes die onhandig door het leven moeten of het op oudere leeftijd moeten leren. Nooit te laat natuurlijk maar van wie moeten ze het leren? Vele mama’s leerden het ook niet en naar de oma’s mogen ze niet.
Morgen blijven de stoffenwinkels open en we kunnen aan de slag. Welke minister of viroloog zou daarvoor geijverd hebben?
Het wordt een creatieve kerstperiode! Steek alvast de kaarsjes aan en haal die priemen, naalden en haken boven. En deel jouw creaties met de wereld. Dit is ook een manier om samen te strijden tegen CORONA want creatief bezig zijn, contacten leggen met anderen en fier zijn op jezelf, is zeer goed voor het immuunsysteem.
“Maar waarom mochten die speelgoedwinkels niet open blijven?” Ik hoor het onze twee knechtjes al vragen. Omdat de Sint het speelgoed dit jaar zelf gaat brengen en betalen zeker?
Zouden onze politiekers en wetenschappers ook nog in de Sint geloven? En wie van hen?
Lucrèce Matthijs schrijft Luc-RAAK 