Sint en Piet CORONAPROOF

Wij schreven een brief aan onze kleinkinderen Ferre en Seppe om hen de echte reden uit te leggen waarom de Sint dit jaar noodgedwongen een alternatieve manier zocht om hen te verwennen.

Dag mannen,

Wij hebben goed nieuws en wij hebben slecht nieuws. Op het einde van het verhaal zullen jullie merken dat het slechte nieuws uiteindelijk nog redelijk goed meevalt.

We kregen een telefoon van de administratieve dienst van de Sint en Zwarte Piet. Vorig jaar is hier iets ergs gebeurd in en rond ons huis wat de Sint en vooral Piet kwaad maakt.

Het zit zo. We hadden op de avond dat de Sint kwam onze kachel te lang laten branden. Bovendien was Omalu, weer laat op de avond blogs aan het schrijven en het licht brandde tot een stuk in de nacht. Wist ze veel dat buiten op ons dak twee mannen en een paard stonden te wachten om de cadeautjes door de schoorsteen te gooien of zoals we later hoorden, binnen te brengen. Sint had zich enorm geënerveerd om dat lange wachten en heeft toen gezworen dat hij de geschenken rechtstreeks naar Kumtich zou brengen omdat jullie wel op tijd gaan slapen en geen kachel hebben.

Uiteindelijk hebben ze eerst de omliggende straten gedaan en toen alles rustig was in huis, deden ze een nieuwe poging. Zwarte Piet kroop door de schouw, die nog warm was en heeft zich daar serieus verbrand. Hij heeft nog een week niet normaal op een stoel kunnen zitten. Sinterklaas had ook nog opmerkingen over ons dak; het is langs de regenkant groen en glad. Sint en Piet willen nu tijdens de pandemie zeker niet in het ziekenhuis belanden. Uit respect voor iedereen die al eens op ons dak loopt, heeft Opapiet het dak onmiddellijk gekuist.

Sinterklaas was het voorval intussen vergeten door zijn leeftijd en zijn goed karakter. Piet echter beweert dat zijn ‘poepje’ bij regenachtig weer nog steeds last heeft van zijn bezoek aan de familie Vandecasteele. Hij weigert om te komen. Jullie weten dat de Sint een brave man is en altijd zoekt naar oplossingen. Hij zou gewoon langs de voordeur komen maar hij vreest dat hij hier niet meer geraakt met die nachtklok en eigenlijk wil hij het aantal bezoeken dit jaar beperken. Hij kan niet zo goed ademen met dat mondkapje. Dat mondkapje en die dikke baard zorgen voor een allergische reactie en hij moet voortdurend krabben. En dat is gevaarlijk want om veilig over de daken te lopen, moet hij de teugels goed en met TWEE handen vasthouden.

De Sint liet dus vragen of het goed was dat hij een cadeau doormailde?

“Mailt Sinterklaas speelgoed?” vroegen we verwonderd. Misschien staat de technologie in Spanje verder dan hier en kunnen ze daar cadeaus versturen met de computer?

“Neen, Sint en Piet dachten aan een jaarabonnement voor PLOPSALAND. De jongens zijn uiteindelijk braaf geweest. Ze maakten hun taken thuis en op school goed en deden voor zover het kon aan sport. Ferre ontpopt zich als de nieuwe Ben Crabbé van Tienen op zijn drumstel en Seppe is een ware popstar op zijn cornet”.

De Sint en Piet zijn duidelijk fier op jullie. Wij ook maar dat wisten jullie al toch?

De administratieve secretaresse van de Sint vindt dat de mannen geen slachtoffer mogen zijn van de onverantwoordelijkheden van hun grootouders; te laat gaan slapen en de kachel aansteken op sinterklaasnacht.

Wij hebben ons natuurlijk duizend keer verontschuldigd. “Maar zo een abonnement is toch wel heel duur?” zeiden we tegen de secretaresse van wie we dachten dat ze echt kwaad was op ons.

“Sint heeft persoonlijk naar zijn goede vriend Sancta Claus gebeld om de som te delen” zei ze. “Want ook de Kerstman heeft na het verhaal van Zwarte Piet en de Sint maar weinig zin om dit jaar bij jullie langs te komen”.

Wij zijn toen heel nederig en stil geworden want volgens ons krijgen jullie nu een heel tof cadeau. De secretaresse van de Sint stuurde ons de mail met alle gegevens en deze bezorgen wij jullie nu. Als de pretparken terug open zijn, start jullie abonnement.

Hopelijk zien we elkaar wel met Kerstmis zoals alle jaren.

Lieve groet

Opapiet en Omalu

Laat het los

Als je hoofd op ontploffen staat en je voelt dat je piekert over onbenullige zaken, stop dan en laat die gedachten gewoon gaan. Waarschijnlijk is dat waarover je piekert niet eens echt belangrijk.

you’re not going to talk about something

during the last hour of your life,

then

don’t make it a top priority

during your lifetime!

Richard Carlson

“De echte ontdekkingsreis bestaat niet uit het zoeken naar nieuwe landschappen,
maar uit het hebben van nieuwe ogen.”

Marcel Proust

Luc-raak ontdekken hoe mooi het is in de eigen streek

Storytelling: Vertel geen verhaaltjes

Als je je verhaal vertelt, kan dat maar best een eerlijk verhaal zijn.

Door een loopje te nemen met de waarheid in je verhaal gaan mensen je liefhebben of haten om wie je niet bent.

Ze gaan je liefhebben om jouw verhaal. En het wordt een moeilijke opdracht om die rol te blijven spelen. We hebben toch allemaal liefde, vriendschap en waardering nodig. Niet? Echte vrienden trek je niet aan door een verhaal te vertellen over iemand die je niet bent. En je verliest veel kostbare energie door constant een rol te spelen.

Of ze gaan je afkeuren of haten om wie je niet bent. Ze misprijzen je omdat hun waarden niet matchen met die van jou in het oneerlijke, leugenachtige verhaal. Zo jammer want dat ben jij niet. Deze vijand kon je vriend geweest zijn want in werkelijkheid hadden jullie meer gemeen dan nu blijkt. Elke verloren vriendschap is een gemiste kans.

Als je eerlijk bent, heb je vrienden die je echt waarderen en vijanden die je echt niet moeten. En dat laatste is dan spijtig. Maar je verloor jezelf niet in een vals verhaal en dat is knap.

Het juiste verhaal vertellen over jezelf is niet alleen van toepassing in je persoonlijk leven. In ons professioneel leven, in een sollicitatiegesprek of in de voorstelling van jezelf of je bedrijf, duurt eerlijkheid het langst. Je trekt de juiste mensen aan door gewoon eerlijk jezelf te zijn.

Close your eyes.

Open your heart.

Tell your story.

Look around at who’s still here.

Those are your people.

De billijken

Daar zaten ze dan, twee groepen recht tegenover elkaar. De rationele groep verstond billijkheid als het correct verdelen van werk op basis van cijfers en getallen. De andere groep wou die billijke verdeling liever organisch en “random” laten gebeuren. Gewoon, het werk verdelen op basis van vertrouwen en dan kijken waar je uit komt. Die tweede groep was ervan overtuigd dat op een weegschaal leggen overbodig werk is met veel stress.

Beiden vulden ze het begrip billijk in vanuit hun eigen maatstaf en beiden verwachtten ze eerlijkheid. Een objectieve maatstaf, meten is weten, is een correcte oplossing op korte termijn. Collegiaal het werk verdelen is dan weer duurzamer omdat het meer gericht is op communicatie en sociale interactie.

Beide groepen zaten vast in het eigen grote gelijk en hadden slechts één verwachting ten opzichte van de andere; dat de andere eerlijk was.

Ze schrokken van elkaars insteek en hielden vast aan het eigen grote gelijk. Meer nog, ze werden elk in een rol geduwd die hun beeld van het geheel vertroebelde. Niemand liet zich nog in een hoek duwen en iedereen ging nog meer achter het eigen grote gelijk staan. De “randommensen” gingen plots ook tellen. Iets waarvoor ze zich achteraf schaamden want ze hadden zichzelf en hun idealen verloochend.

De twee groepen hadden uiteindelijk een berekende deal. De spanning tijdens de vergadering was te snijden en iedereen ging plat en zonder energie terug aan het werk. Niemand was gelukkig en het wantrouwen was nog nooit zo groot geweest.

Wat er ontbrak?

Menselijkheid en menselijk enthousiasme om te delen.

Goesting om samen te werken en aan het werk te gaan.

Vertrouwen in elkaar, weten de ander het goed met jou en met zichzelf voor heeft. Vertrouwen dat blijft duren ook in volgende afspraken.

Geloof dat je onvoorwaardelijk op anderen kan rekenen zonder dat hulp met een weegschaal wordt afgewogen.

Basisveiligheid; mijn collega’s dragen mij en ik draag hen.

Passie want zonder passie is het leven gewoon saai, frustrerend en bekrompen. Passie is de motor die ons energie geeft. Zonder passie stevenen we met z’n allen af op onverschilligheid. Je geraakt verbitterd en je focus gaat zo vernauwen dat je constant een gevecht aangaat dat je niet kan winnen.

Gelukkige mensen zijn dankbare en tevreden mensen. Mensen die kunnen geven en kunnen nemen. Hoog tijd dus om menselijkheid als een criterium voor billijkheid te erkennen. Als we als mens niet meer menselijk kunnen zijn, mogen ze ons vervangen door computers.

In de Deep Democracy methode gaat men op zoek naar wat mensen bindt. In mijn voorbeeld streefden beide groepen naar billijkheid maar vanuit een ander standpunt. De groepen namen niet de tijd om samen te zoeken naar een gemeenschappelijke oplossing om tot die billijkheid te komen. Zo verhardden de standpunten en gingen beide partijen zich nog sterker binden aan hun groot gelijk. Ze zetten zich toenemend af tegen de andere. En hoe meer je je dan in een hoek geduwd voelt, hoe meer je je ook emotioneel gaat verbinden met je eigen standpunt. Op de duur neem je beslissingen of doe je uitspraken die niet meer echt bij jou als persoon horen maar bij de groep waar je verondersteld wordt bij te horen.

“Praten werkt”, zeggen ze bij KBC, zeker als het ervoor kan zorgen dat mensen met een open hart kunnen voelen en luisteren en met een ruime blik kunnen kijken.

Passie

She

who has the divine gift of passion

ages

but never gets old

Kerstversieringen niet te koop, wel zelf te maken

In de weekendeditie van Het Nieuwsblad lees ik tips van mensen uit het Hoge Noorden om de koude lockdown zo goed als mogelijk door te komen: gezelligheid binnen, buiten wandelen, alle lichten aansteken, goed stoken, vuur maken, taarten bakken en hopen te winnen bij een gezelschapsspel.

En dan hoor ik in het middagnieuws de opsomming van de winkels die al dan niet open blijven. Blijkbaar hebben onze leiders wel aandacht gehad voor de tijd van het jaar. Bloemen- en planten- en doe-het zelfwinkels, schrijf- en papierwaren en winkels voor stoffen en garens blijven open.

Spontaan denk ik terug aan donkere weken die ik mocht doorbrengen in Denemarken en Finland. Voor er hier een handwerkhype was, en intussen is die al grotendeels over, zag ik daar een ruime keuze aan brei, borduur- en haakwinkels. En er waren kaarsen, overal kaarsen….

Toen kwamen de winkels die moeten sluiten: speelgoed- en gezelschapsspelen en decoratie en kerstverversiering.

“Dit jaar ga ik een hele grote kerstboom zetten” zei iemand mij gisteren heel enthousiast alsof die boom voor haar een anker van hoop op betere tijden is.

Kijk dat valt tegen. Als we geen grote doos met kerstversiering hebben op de zolder, wordt dit een kale kerst met enkel kaarsen.

We kunnen natuurlijk van alle noden een deugd maken en zelf aan de slag gaan. Zelf-gehaakte engeltjes, gebreide ballen, houten kerstbomen met takken die we in het bos vonden, papieren decoratie. Pinterest zal overuren draaien. Dit wordt een creatieve kerstperiode met twee keer plezier. Eerst het plezier van het maken van de vele decoratie en daarna het plezier van een gezellig huis.

Ik besef dat ik overdreven optimistisch klink voor mensen die elke vorm van vrouwelijke handwerken haten. Sorry daarvoor.

Ik was triest toen breien, haken en naaien tussen de vele rijen tekst van de leerplannen van de lagere school verdwenen. Handwerklessen die ik kreeg en mocht geven brachten mij rust en plezier. Succes en falen liggen dicht bij elkaar in een breipatroon en doorzetten en herbeginnen komen soms snel na de start. Handwerken is nuttig, het is gezond, het is creatief. Ik dacht dat het geschrapt werd omdat te veel mannen in de commissie muzische vorming zaten, aangevuld met een paar vrouwen die niet graag breien of die niet inzien dat kleding maken ook een creatief proces is. Dat het ook een boost geeft aan je gezondheid wist men toen (de jaren 90) nog niet. NU wel, de wetenschap onderzocht het en het stond zelfs in libelle. En hier werd nog eens bewezen dat onderwijs de tijd niet voorop loopt. Jammer voor die vele meisjes die onhandig door het leven moeten of het op oudere leeftijd moeten leren. Nooit te laat natuurlijk maar van wie moeten ze het leren? Vele mama’s leerden het ook niet en naar de oma’s mogen ze niet.

Morgen blijven de stoffenwinkels open en we kunnen aan de slag. Welke minister of viroloog zou daarvoor geijverd hebben?

Het wordt een creatieve kerstperiode! Steek alvast de kaarsjes aan en haal die priemen, naalden en haken boven. En deel jouw creaties met de wereld. Dit is ook een manier om samen te strijden tegen CORONA want creatief bezig zijn, contacten leggen met anderen en fier zijn op jezelf, is zeer goed voor het immuunsysteem.

“Maar waarom mochten die speelgoedwinkels niet open blijven?” Ik hoor het onze twee knechtjes al vragen. Omdat de Sint het speelgoed dit jaar zelf gaat brengen en betalen zeker?

Zouden onze politiekers en wetenschappers ook nog in de Sint geloven? En wie van hen?