Het belangrijkste boek dat ik ooit las moet ‘De kracht van het NU’ van Eckhart Tolle geweest zijn. Ik herinner mij de avond waarop ik het in één trok uit las en zwoer dat ik nooit meer dwingende, negatieve of zelfs te positieve gedachten zou geloven.
Ik was die dag alleen aan zee, rust zoekend om de aanhoudende vermoeidheid draagbaar te maken voor mij en mijn gezin. Ik was die avond fier op mezelf omdat ik rust en concentratie vond, een heel boek lang.
De kerngedachte van het boek is gewoon deze. Als je in het NU leeft, pieker je niet over het verleden en maak je je geen zorgen over wat moet komen. We vinden in het NU rust en creativiteit. En dat kan, heel eenvoudig omdat we het verleden niet kunnen veranderen en we nooit weten wat de toekomst echt zal geven. De theorie is zo eenvoudig als ‘bonjour’.
En ik ging aan de slag. Ik oefende via mindfullness, korte en langere meditaties en via een aantal mantra’s die ik zo uit mijn mouw schud, als ik er tijdig aan denk. Het is een oefening die ik consequent probeer vol te houden en waarin ik nog dagelijks misluk. Ik ben niet perfect, gelukkig.
Leven in het NU is kruipen in het moment. Iets wat ik lang niet kon. Ik herinner mij een klassiek concert in Katowice (nu kent iedereen die stad). Het lukte mij af en toe om in de muziek te kruipen, volop te genieten. En dan plots zat ik weer te denken hoe mooi die muziek was. Weg NU-gevoel! Ons denken maakt heel veel kapot. Achteraf was ik blij dat ik kon ervaren dat het soms wel lukt, dat Nu-moment. En soms, heel soms kom ik tot de vaststelling dat Piet, mijn man, mij vraagt waaraan ik denk en dat ik eenvoudig kan zeggen ‘Eigenlijk aan niets,’
Ja, mijn mantra’s komen regelmatig van pas. Als ik zenuwachtig ben, probeer ik ze uit. Soms lukt het, soms niet. De duiksport en de vele duiken die ik deed, waren voor mij steeds een opgave om tot overgave te komen. Ik was altijd bang toen ik in het water ging. De mantra ‘nu is het goed’ die moment na moment aan elkaar reeg, hielp mij om tot rust te komen en te genieten van de mooie natuur onder water.
De herhaling van dit zinnetje helpt mij nu nog, telkens als er onverwacht een obstakel opduikt.
Met oudejaar lees ik alle lieve wensen die ik kreeg voor het nieuwe jaar. Ik ben er heel blij mee en wens iedereen uit de grond van mijn hart het allerbeste.
Ik heb wel moeite met de vele tips van coaches die tips geven via mails en facebook. Ze vragen mij om lijstjes te maken met concrete doelen voor het nieuwe jaar. Individuele goeie voornemens zijn voor mij zelden uitgekomen. Neen, al die jaren ben ik niet vermagerd en de promotie die ik voorop stelde haalde ik zelden of nooit. Maar dat zorgde zeker niet voor een gevoel van zinloosheid in mijn leven.
Gelukkige dagen en de positieve ervaringen mocht ik vooral ontdekken door positief in het leven te staan, door vergevingsgezind te zijn voor mezelf en anderen en vooral door dankbaar te zijn voor wat ik krijg en ook voor wat ik niet krijg. Soms is iets niet krijgen een fantastisch cadeau.
Wat is goed en wat is slecht?
Vorige week kreeg ik een gezondheidsdiagnose. Het was even schrikken. Was dat goed? Slecht? De diagnose op zich is niet goed. Positief is wel dat de oorzaak van mijn klachten gekend is en dat passende remediëring kan gezocht worden. Ik aanvaard en leef met hoop. Aanvaarden is leven in het nu. Dat ik dankbaar en vol vertrouwen leerde naar de toekomst kijken, geeft mij hoop en dat kan niemand mij afnemen.
En zo kom ik op mijn persoonlijk verlanglijstje voor 2019: vergeven, als ik pieker terug naar het Nu gaan, dankbaar zijn en leven met hoop. Er is geen andere keuze, niet op deze Sylvesteravond en niet in 2019.
Dank je wel uit heel mijn hart aan alles en iedereen! Ik wens mezelf aan iedereen vergevingsgezindheid, dankbaarheid en veel momenten waarop we gewoon ZIJN. Alles komt altijd goed, als de angst weg is, kan je een avontuurlijke duik nemen.
Lucrèce Matthijs schrijft Luc-RAAK 