Parmantig kwamen ze het pad naast ons huis dat vanuit het Hayebos naar de straat loopt, opgewandeld. Per toeval of uit nieuwsgierigheid waren ze in de trechter beland die hen recht naar de straat voert. Piet reed net de oprit af, zag ze komen en liet hen beseffen dat ze beter konden terug gaan naar het bos.
In het Hayebos zien we, vooral tegen valavond dat er meerdere reetjes lopen. Ze zijn naar mijn perceptie niet meer zo schuw. Je kan ze, als je heel stil bent, bewonderen terwijl ze eventjes rustig rond kijken. Met z’n zessen had ik ze nog nooit gezien. Maar je weet hoe dat gaat. Ze komen elkaar toevallig tegen, voor hen geen social distancing, stappen verder en nog wat verder. De één moedigt de andere aan van ‘Durf je’? ‘Ik wel hoor!’ En voor ze het beseffen zit heel de groep op plaatsen waar ze eigenlijk niet moeten zijn. Ik ben heel blij dat mijn echtgenoot daar was op het juiste moment. We mogen niet aan de gevolgen denken, stel dat ze op straat waren beland en dan denk ik niet alleen aan de gevolgen voor de automobilisten of fietsers maar ook voor hen. Ik denk dat ze een sprong in het duister waagden en gelukkig niet terecht kwamen in de wereld die niet de hunne is. De reeën in het Hayebos zijn van niemand maar wij, de buren zijn er heel fier op.
Is hun vertrouwen in de mens gegroeid?
Mijn gevoel van veiligheid in de bossen is heel erg gegroeid. Vaak wandel ik alleen door het bos, geen mens te bespeuren en het voelt goed. Ik voel mij veilig. Misschien staan de reeën mij van achter een boom te beloeren. Dat mag. Misschien kwamen ze gewoon bij mij op de koffie? Sedert de pandemie wandelen iets meer mensen door het Hayebos. Het is geen stormloop. Als bosliefhebber kan ik dat enkel toejuichen. Hoe meer mensen genieten van de natuur, hoe meer mensen die schoonheid zien.
En die honden?
Als je met een hond wandelt, en dat doe ik ook af en toe, geraak je vlug aan de praat met andere hondenliefhebbers. Een hond is ideaal voor je gezondheid. Hij of zij moet naar buiten. De ideale manier om tot wandelen te komen, is een hond kopen. “Wie laat wie uit?” vraag ik mij vaak af als ik baasjes achter de leiband van de hond zie lopen in een bijna hopeloze poging om het beest bij te houden.
Andere baasjes hebben de poging om de hond bij te houden opgegeven en laten de hond lopen. Dat gebeurt ook hier in Nieuwpoort waar ik mijn Sinksendagen doorbreng. Gisteren bezocht ik het pas voor het publiek toegankelijk gemaakte natuurgebied. Een baasje wandelde met de hond zonder leiband. Hij had zelfs geen leiband bij. ’s Avonds kan je, nadat alle toeristen vertrokken zijn, genieten van de waterdieren. Dan mogen en kunnen ze vrij ploeteren in het water, samen met hun kroost. Plots bijt de hond in het kleine tuiltje veldbloemen dat ik in mijn hand hou. ‘Ce n’est que pour jouer’, hoor ik de baas zeggen. ‘Je sais, mais s’il joue avec un canard, c’est un meurtre’, antwoord ik geschrokken.
Maak je hond geen vijand van reeën en eenden
Ik lees dat in het natuurgebied Burreken, in en rond Brakel, al meerdere reekalfjes zijn gevonden die werden gebeten door honden. Honden spelen graag en niet alle honden bijten reekalfjes. Maar onze buurman en hij kan het weten want hij is bioloog, vertelde mij dat als een hond snuffelt aan een jong reetje, de kans groot is dat de mama dat reetje verstoot en dat het beest op die manier sterft. Er zijn leibanden in alle maten en kleuren. Doe je hond het plezier, zorg dat hij er met zijn leiband heel trendy uitziet voor de boswandeling. Je doet er alle beesten een plezier mee.
CORONA is voor mij zeker een tijd van terugkeren naar de natuur. Ik geniet er van en met trots wou ik jullie tonen wat een rijkdom aan prachtige beesten wij hebben in onze gemeenschappelijke achtertuinen, in Brakel en in Nieuwpoort. Ik ben er zeker van, in jouw streek heb je de ook. Deze stille tijd kwam goed van pas om de natuur eventjes rust te gunnen. Laat het ons niet opnieuw verpesten en laat ons samen genieten van het mooie dat we gratis krijgen. En denk aan je hond en aan jezelf want de reeën en eenden zouden wel eens kunnen samen spannen en de sterkste zijn. Denk maar aan de mieren in het filmpje van De LIJN.
Lucrèce Matthijs schrijft Luc-RAAK 