Mag ik heel kort het verhaal van mijn chou chou Trevor Noah vertellen?
Hij is intelligent en grappig en aan de dans van heel veel miserie ontsprongen.
Je kent hem NOG niet? YouTube eens! Daar krijg je geen spijt van.
Zijn verhaal: Hij is geboren in Zuid-Afrika ten tijde van de APARTHEID. Door zijn afkomst, een zwarte moeder en een blanke vader, was zijn geboorte onwettig. Hij was een misdaad op zich, mocht niet naast mama lopen, niet naast papa, moest zich als kind constant schuil houden. In eenzaamheid las hij boeken en verzon prettige verhalen. En dat zorgde ervoor dat hij eerst komiek en dan presentator werd.
Ik en velen met mij hebben ongelooflijk veel respect voor mensen die op eigen kracht succesvol hun talenten hebben ontwikkeld. Iedereen houdt van moedige verhalen.
Want verhalen vergeten we niet, onze hersenen zijn zot van verhalen. Wat is het succes van de bijbel denk je?
Goeie storytelling is belangrijk
Om te laten weten aan klanten, aan de wereld, waarom jij doet wat je doet.
Om iemand waarde te geven bij een afscheid of op een feest.
Om je kenbaar te maken aan je klanten zodat ze weten wie je echt bent.
Om je verhaal neer te schrijven op je website. Je naam alleen vergeten ze.
Om aan mensen te laten weten waarom ze belangrijk zijn voor jou. Wat een prachtig cadeau!
Om goede brieven vol herinneringen te schrijven.
Door iemands verhaal te vertellen, geef je waarde, zelfrespect, herinneringen, vreugde, fierheid, een verleden en een toekomst.
En ik help jou graag met jouw verhaal
En als je twijfelt aan de vorm van het verhaal, wil ik je graag verder helpen. Storytelling, dat is wat ik doe.
Trevor Noah is net als iedereen fier op zijn verhaal. Hij is NU de presentator van de The Daily Show. In zijn allereerste show startte hij met de woorden: “Toen ik in het stoffige Zuid-Afrika woonde, waren er twee dingen die ik me nooit had kunnen voorstellen; een indoor toilet en gastheer mogen zijn van een dagelijkse show in Amerika”.
Zie je, zijn verhaal in één zin. Eén zin die er voor zorgde dat mensen meer wilden weten van die man.
Weet je, mensen willen ook meer weten over jou. Want mensen spiegelen zich graag aan anderen. En jij bent boeiend.
Ik lees enorm graag boeken van en over sterke vrouwen. Liefst nog autobiografieën. Eens je de biografie van iemand las, weet je ook waar die persoon voor staat en bekijk je haar werk met een andere bril.
Elisabeth Gilbert
Mijn eerste klassebak is Elisabeth Gilbert. Ze schrijft redelijk autobiografisch in ‘Eat, pray, love’ en ook in ‘Big Magic’. In dat laatste boek vertelt ze hoe het verhaal ‘Het hart van alle dingen’ tot stand kwam. Ik kon mij levendig voorstellen hoe de auteur zich voelde toen ze het verhaal schreef.
Het citaat dat twee keer opduikt in het boek, maakt mij vrolijk en is voor mij het summum van dankbaarheid. Als we niets meer hebben, hebben we de aarde nog.
Een cadeautje voor Ursula von der Leyen om die TWEE mannen de volgende keer een koekje van eigen deeg te geven.
Stel je voor dat ze zich gewoon op de grond had gezet in plaats van braafjes plaats te nemen op die sofa. Wat dan??? Laat je fantasie maar werken.
Tina Turner
Ik ben altijd fan geweest van ‘Tante Tina’ zoals we haar noemden. In 1996, zwanger van onze jongste dochter, waren we erbij in Gent. Ik dacht toen dat ik er ZO wou uitzien op haar leeftijd. Nu ben ik zelf ouder dan zij toen.
Ze wordt dit jaar 82. Schreef recent een boek over de krachten die zij vond om haar leven te maken tot wat en wie ze nu is. ‘Geluk staat je goed’. Ze zoekt en vindt sterkte in het boeddhisme.
Niet zo zeer de muziek dreef haar verder maar haar innerlijke kracht. Ook al heb je niets met deze filosofie, het is een prachtig en vlot leesbaar boek en een steun in de rug voor iedereen.
Tina STOND daar op dat podium als haar stralende zelf omdat ze daar WOU staan en een voorbeeld WOU zijn.
Met dit boek wil ze mensen sterker maken, haar lessen doorgeven.
Haar droom was ooit om leerkracht te worden en nu voelt ze zich een beetje ‘a teacher’. Ze neemt nog regelmatig fantastisch mooie muziek op met andere hele mooie stemmen, ‘Beyond’.
De moeite waard om eens te googelen. Geniet er van.
Diane von Fürstenberg DvF
Mijn derde klassebak kende ik alleen van de ‘mooie maar prijzige wikkeljurken’. Die uiteindelijk zeer ecologisch zijn want het model gaat al mee van in de jaren 70 en zelfs bij een kilootje meer, past hij nog. (Trouwens de mode van de jaren 70 komt terug. Dat wordt vechten voor die vintagejurk van bomma.)
Dat zij een bevlogen vrouw was, daar was ik mij niet van bewust. Tot ik deze week een quote van haar las.
Ze aanvaardt haar leeftijd. Ze is blij dat ze ouder mag worden. Nu is ze 74 en springlevend. Runt haar zaken in voor- en tegenspoed en schreef onlangs nog een boek waarin ze sterk advies (vooral voor vrouwen) de wereld instuurt.
Ze schreef ‘aanvaard je leeftijd, het is het bewijs dat je leefde’ bij een foto van zichzelf in badpak op INSTA.
In badpak? Ga ik nu niet direct doen.
Maar de quote treft mij wel. Ik voel mij niet oud maar de leeftijd liegt niet.
Daarom, dankbaar voor mijn leeftijd, mijn ervaring, dat ik hier nog wel en gezond mag zijn.
Diane von Fürstenberg, DvF, Belgische en modeontwerper ontwierp in 1974 de iconische wikkeljurk. Het model is vandaag nog steeds te koop. Een koop voor het leven dus, nooit uit de mode. Ecologisch.
Ik heb er één. ‘De wikkeljurk is zo praktisch dat je er nog in kan, zelfs al krijg je door de jaren een maatje meer’, zeggen ze. Ik heb intussen meer dan dat éne maatje meer, de jurk spant echt. Ik zal hard op mijn tanden moeten bijten om die jurk van Diane terug te kunnen dragen.
Maar ik vind hem mooi en tijdloos. Ik ben er heel blij mee en doe hem niet weg NOOIT. Ooit... draag ik hem terug. Ziezo weer een extra motivatie om die paaseieren NIET op te eten.
Wat dragen zakenvrouwen in België?
Ik herinner mij het zalige moment dat Isabelle Geeroms en ik de winkel van DvF in Boston binnen stapten.
Wij, in short en op wandelsneakers, kregen onmiddellijk aandacht. De verkoopster vroeg of ondernemende vrouwen in België DvF konden dragen. Voor ons kan dat natuurlijk. Als ik zag hoe mijn dochter binnen haar Amerikaans bedrijf gekleed moest gaan, in broek- of rokpak of gewoon mannelijk met een kleine vrouwelijke touch, dacht ik wel dat er in Amerika nog werk was. Bij ons zit dat goed, denk ik. Hoewel. Het valt mij telkens wel op dat koninginnen en ik hou vooral Maxima voor ogen (klassebak en ja ik kijk voor haar wekelijks naar Blauw Bloed) een pak toffer gekleed gaan dan de vrouwen die zelf een officiële functie bekleden.
Dagelijks stuurt DvF een boodschap uit
Sedert twee weken stuur ik elke dag een quote de wereld in. Quotes uit boeken die ik las/lees, zinnen waar ik spontaan mijn wenkbrauwen bij fronste, zinnen waar ik een eigen verhaal bij had, citaten die mij aan situaties deden denken of minstens herkenbaar waren voor mij.
En vandaag lees ik dat Diane vF dat ook doet. Ze reikt mensen dagelijks een tip of een inzicht aan.
Uiteindelijk is dat een kleine moeite en met potentieel grote gevolgen voor de ontvangers. Wie weet wat er met je gebeurt als je NET op DAT moment DIE woorden nodig hebt en ze krijgt? Ze stuurt ook mails om mensen samen te brengen. Dan kan het zijn dat je NET op DAT moment DIE persoon nodig had.
Synchroniciteit en magie
Diane zorgt voor synchroniciteit maar kan vooraf niet bepalen wat haar doel is noch wat de gevolgen kunnen zijn.
Eigenlijk is dat een vorm van magie. Ze stuurt rimpeltjes uit en het kunnen – of kunnen niet- grote golven worden waar een ander met plezier kan op surfen. In haar geval aan de andere kant van de wereld.
Ze probeert de wereld ten goede te veranderen en weet je, we leren haar daardoor beter kennen. En mijn jurk (ik kocht hem in de solden) krijgt voor mij NOG meer waarde. Meer nog, ik ben bereid om die paaseieren aan mijn moeder te geven. Daarmee spaar ik ook de tandjes van de kleinkinderen want zij mochten al op 3 plaatsen rapen.
Deugd door het verhaal van een ander
Als je je herkent in het verhaal van een ander, doet dat deugd. De quotes die ik dagelijks opschrijf en deel op facebook, instagram en deze blog zijn meestal ‘levendevers‘ (West-Vlaams voor echt vers.) Vaak vind ik ze de morgen zelf tijdens mijn dagelijks ritueel om 10 minuten te lezen of lukraak een boek uit kast te nemen.
Ze kwamen als het ware naar mij toe om ze te delen.
Dat is magie en het maakt mij gelukkig. Delen maakt gelukkig.
En DvF schreef ook nog een nieuw boek: ‘Own it’. Het is al besteld, cadeautje aan mezelf.
Toen ik de laatste coronamaatregelen vernam over de weinige, bijna geen, slechts één extra contact per gezin, moest ik aan het gesprek tussen The Queen en Margareth Tacher denken in het vierde seizoen van The Crown.
Thatcher vertelde Elisabeth dat haar zoon vermist was in de rally Parijs-Dakar. Ze benadrukte daarbij dat het over haar lievelingskind ging. The Queen was geschokt door die uitspraak en vertelde dat verontwaardigd tegen haar man Prins Philip. Hij reageerde heel laconiek dat iedereen een lievelingskind had. Hij ook, prinses Anne. The Queen hield vol dat zij dat niet had en nodigde onmiddellijk haar vier kinderen uit voor een individuele chat of een etentje. Zo hoorde ze, en ze viel volledig uit de lucht, over de huwelijksproblemen van haar twee oudste en de pesterijen die de jongste moest doorstaan als prins.
Deze inzichten kwamen deze week naar mij toe. Uitspraken die mij raken, hebben ergens al wortels in mijn leven, in mijn denken, in mijn voelen. Daarom vallen ze mij op.
Ik pluk ze NIET lukraak van het internet. Ze staan wel in de boeken die naast mijn bed liggen, in de boekenkast of op mijn e-reader staan. (Dank U Piet voor dit kerstcadeau.)
Ze komen luc-raak naar mij toe. Luc-raak staat voor mij voor geluk (luck) en geraaktheid.
Een geluk dat ze mij raakten.
Vinden ze jou ook?
Geniet er van. Je mag ze gebruiken als jij jezelf of iemand iets wil vertellen.
Ik herinner mij een summerschool in De Provence. Een cursus over zelfrealisatie of zo iets. Ik ken het onderwerp niet meer maar weet wel nog dat ik mij een jong veulen op kamp voelde. Als 40 er.
Op een avond zei onze leraar heel beslist dat we ons NOOIT mochten afvragen wat anderen van ons denken. ‘Mensen zijn enkel bezig met zichzelf’.
WAAW dat kwam op dat moment binnen. Ik heb deze wijsheid vaak doorgegeven aan onze kinderen, jonge collega’s en vriendinnen. En kijk. Wie schrijft nu eens net hetzelfde? Deze fantastische schrijfster en klassebak Elisabeth Gilbert.
In haar boek BIG MAGIC maakt ze korte metten met uitvluchten. Het zijn uiteindelijk gewoon beperkende overtuigingen die ons afhouden van onze zelfexpressie en te zijn wie we ECHT zijn.
Eens je het juk van ‘de mensen zullen zeggen’ van je afgooit, ga je een pak rustiger door het leven.
Hoopvolle paasgedachte. De verrijzenis van jezelf in deze paastijd.
‘Je hart volgen’, een wijze raad die ik niet kreeg van mijn ouders maar die ik al vaak aan mijn kinderen gaf. Om je hart te volgen moet je heel dicht bij je gevoel komen. En toen mijn generatie klein/ jong was, werd er minder/niet? over gevoelens gepraat.
Nu wel, ook in de scholen.
Hopelijk voelen meer en meer mensen wat hun ware ik wil. Wat hen echt gelukkig maakt.
Door de pandemie zijn we meer op onszelf en onze heel dichte omgeving aangewezen en ik voel nu dat ik veel meer van de stilte hou dan ik ooit had gedacht/ gevoeld. Het zal moed vragen om deze stilte te blijven opzoeken.
En jij? Ontdekte jij iets wat je nu meer waardeert? Ben jij je hart meer gaan volgen?
Weet je nu al wat je zeker NOOIT meer wil in het nieuwe normaal?
3. OCHTENDRITUELEN ZORGEN VOOR EEN KRACHTIGE START
De ‘Miracle Morning’ is een ochtendritueel van een uur. ik hou vol. Ik ga nog niet om 5 uur ’s morgens aan de slag maar ik doe het voor 8 uur ’s morgens. En ik wil het blijven doen want het voelt goed.
Het ritueel, S.A.V.E.R.S.
tien minuten Stilte – meditatie
tien minuten Affirmaties zeggen tegen jezelf
tien minuten Visualisaties
tien minuten Excersise – beweging
tien minuten Reading – lezen
tien minuten Schrijven
Maar als dit toch te vroeg is is voor jou, heb ik een andere fantastische tip.
Ik had een heerlijke tijd met de ‘Morning Rituals’ van Prana Selfcoaching.
Rustgevend, hoopgevend, humoristisch, veel tips om meer energie te krijgen en unieke wijsheden.
zalig momentje voor jezelf en een zachte toegang tot meditatie.
Twintig minuten per dag die echt een verschil maken.
4. BRENG JE ONDERBEWUSTZIJN NIET OP IDEEEN (die jou niet dienen)
Tussen de vele woorden in dit prachtige boek van E. Gilbert, vond ik deze zin.
Totaal uit de context? Of toch weer niet.
De zin deed me denken aan een chatgesprek dat ik een paar weken geleden had met een heel enthousiaste, dynamische, idealistische, energieke dame boordevol ideeën en een agenda vol projecten.
Tot ze vorige zomer ernstig ziek werd.
Met dezelfde gedrevenheid doorstaat ze haar ziekte en ondergaat ze de vele zware behandelingen. ‘Ik kreeg alles wat ik vroeg’ zei ze. ‘Ik was zo moe en ik vroeg rust. En ik twijfelde om mijn haar kort te laten knippen.’
Nu heb ik beide.
Let op met wat je vraagt want soms krijg het op een manier die je niet wil.
De zin komt uit het lied ‘Toeval’ op de laatste cd van Rob de Nijs.
Ze herinnert mij aan het boek van Franco Ferrucci ‘De nacht van de tiende maan’. Hij beschrijft daarin alle kansen die zijn vader en moeder hadden om elkaar te ontmoeten en dat NET NIET deden.
Dat boek mocht duren en duren want eens ze elkaar ontmoetten was het imaginaire avontuur voorbij. Romantische films eindigen met een huwelijk. Dat boek eindigt uiteindelijk met het moment dat ze elkaar vonden. En hij geboren kon worden.
Al die net-niet-momenten vond ik fantastisch.
En daar gaat het lied Toeval ook over.
Belinda Meuldijk schreef het. Misschien ging het over hun eigen net-niet voor altijd -relatie.
Laat ons dromen…Tijd om het boek van Ferrucci te herlezen.
Met een hoofd vol inspiratie ben je nooit alleen. Waar je die kan vinden? In de stilte van een bos, langs onze rustige Vlaamse wegen, bij het haardvuur, op wandel met een goeie regenjekker, … Zelfs in de hoek van een tearoom of in een overvolle trein. Als het stil is in jezelf, dan pik je de adem van het universum op. Zo werkt dat bij mij. En vaak is zaterdag, na een drukke werkweek, de dag waarop ik bezoek krijg van mijn inspiratie.
7. KOPPIGE WEZENS GENEREREN MEER LIKES
Ik vond een aangrijpende waarheid in de weekendbijlage van de krant. Eentje om bij stil te staan.
Hier in huis loopt een rosse kat die we gewoon POES noemen. We probeerden eerst een andere naam maar die bekte niet. Dus gewoon POES.
ALS hij reageert, DAN is het op POEOES.
“De kat heeft zich niet laten domesticeren, in tegenstelling tot de hond” zegt de dierendokter. Maar blijft zijn koppige, eigenzinnige zelf en doet wat hij wil. Ook al waardeert hij zijn huisgenoten. (troost)
Toch zie ik enorm veel likes bij foto’s van poezen. We adoreren die beestjes ondanks hun karakter. Zou een beetje meer koppigheid en eigenzinnigheid voor mensen ook een kleeffactor zijn? Of hebben we daar een pels voor nodig?
Schrijven is de job van mijn leven, het brengt mij creativiteit en heel veel arbeidsvreugde. En dat is wat ik volgend jaar voltijds ga doen.
De naam luc-raak wil ik waardig uitdragen in mijn teksten en content.
Mijn dochter Anna sprak de naam lukraak uit en ik zei intuïtief of even lukraak ‘Ja! Dat is ‘m’.
Luc (van Lucrèce natuurlijk) staat voor geluk (luck). Het is dat tikkeltje speelsheid, relativering dat ik altijd had en heb en dat in mijn schrijfsels, mijn speeches, mijn blogs, mijn columns en mijn content tot uiting komt. Mensen wijzen mij daarop en dat maakt mij echt gelukkig.
Natuurlijk moet dat tot uiting komen in die website (nu nog in opbouw).
Raak staat voor de ernst in mij. Woorden moeten treffen, raken, de juiste zijn. We willen de pijl steeds midden in de roos. Zo moet dat ook met woorden. Verkeerde woorden ondermijnen de boodschap. En creatief schrijven is in alle ernst schrappen en herschrijven.
Luc-raak of lukraak is ook een beetje ik, een intuïtief mens. ‘Intuïtie is een menselijke activiteit die verbonden is met kennis en manifesteert zich bij het oplossen van problemen‘, zegt de wetenschap.
Zo werkt dat bij mij ook. Eerst komt het idee, dan het onderzoek en dan besef ik de waarde ervan. Door de jaren ben ik op mijn intuïtie gaan betrouwen en weet ik dat als iets lukraak binnen komt, dat geen toeval is maar een combinatie van kennis, gevoel en inzicht.
Vorige week was ik wel heel erg gericht op goeie quotes. Quotes die mij opvielen, die ik hoorde op tv, die ik las in een boek. De bron van de quotes plaats ik altijd onder de quote. Tenzij het een eigen hersenspinsel is natuurlijk.
Aan de quotes kan je zien welke boeken momenteel op mijn nachtkastje liggen of op mijn e-book staan.
Alle quotes hebben mij geraakt of zochten en vonden mij zoals Elisabeth Gilbert schreef in haar boek BIG MAGIC.
Onder de quotes staat wat meer uitleg.
Als ze jou ook raken, laat het weten.
Dan vinden we elkaar.
Geniet er van. Je mag ze zeker ook gebruiken.
Lieve groet
Lucrèce
Voor al wie dacht dat deze kranige tante enkel nog ligt te zonnen in haar mooie tuin in Küsnacht. Je hebt het mis. Ze zingt nog heel veel en schreef in 2020 dit prachtige boek. Een geschenk voor jezelf en je beste vriend of vriendin.
.
Quote uit een lied van de zanger. Ik hoorde de zin in ‘Liefde voor muziek’ Het is een bemoedigende zin, vaak nuttig.
De rust die de zanger uitstraalt is iets waar ik alleen kan van dromen.
Maar ik blijf dromen en oefenen natuurlijk.
Om mezelf fit te houden over wat goeie marketing is, lees en herlees ik vaak het boek van deze wijze en grappige man.
En we kennen allemaal wel mensen die denken dat de evenaar door hun eigen gat loopt.
Of die denken, net als de haan, dat de zon opkomt omdat zij kraaien.
Het is eventjes geleden dat ik dit boek las van Jef Staes.
Maar toen ik deze week vaststelde dat mensen ervan afzien om verantwoordelijkheid te dragen,
en om de consequenties van die verantwoordelijkheid op zich te nemen, werd ik kwaad.
Verantwoordelijkheid nemen hoort bij volwassen worden. Bij de vrijheid waar ik altijd al zo hard naar verlangde.
Enkel schapen met een hek om zich heen, nemen geen verantwoordelijkheid.
De boer zorgt voor hen.
We willen zelf kunnen denken en beslissen toch? Vrij zijn.
Rob De Nijs stopt er mee.
De man met de prachtige stem en de fantastisch mooie teksten.
Ik kreeg het boek en de nieuwe cd in ruil voor mijn ticket
want waarschijnlijk gaat het afscheidsconcert niet meer door.
Zo jammer.
Maar zijn laatste liedjes zijn heel mooi. Daar zitten pareltjes tussen.
Dit maakte ik op 1 april. Het is een boodschap van God. Elke week krijg ik een boodschap van Hem.
Iets Amerikaans. Ooit zelf ingetekend. Wanneer? Geen idee.
Maar ik lees de boodschappen, net zoals je in de metro op de trein (waar is de tijd?) je horoscoop leest. God stuurt altijd mooie boodschappen.
Dit is een een schot in de roos want ze past perfect. Ik schrijf graag, dat is de creatieve vorm waarin ik mijn ‘ziel’ laat spelen. De boodschap is zo mooi en universeel want iedereen heeft wel iets waar hij/zij zich creatief mee uit. En wat je ziel laat spelen. Moraal van het verhaal: SPELEN MAG VAN GOD. Is mij ooit anders verteld.
Pasen haalt iets meligs in mij boven. Ik haalde een bronzen kunstwerk uit de stolp en plaatste er drie kuikentjes onder.
Zie je mij in de weerkaatsing van het glas terwijl ik met mijn GSM een foto maak?
Weet je die kuikentjes maakten mij heel gelukkig. De bloemen en de kaarsjes ook. Altijd.
Dat zijn mensen die elke morgen op hetzelfde uur opstaan, om 5 uur en nadien een 6-tal rituelen doen om uiteindelijk de dag fit en met volle goesting door te komen.
Ik herinner mij in deze context de naam van Richard Branson. Mooi, rijk, verstandig en still good looking.
En ja, ik probeerde het ritueel uit. Zeker 2 keer.
VOOR corona en VOOR het vast thuiskantoor, had ik elke dag een ander uur om te vertrekken naar het werk. Knap vervelend om rituelen op te bouwen en aan te houden. Dus het bleef bij deze twee keer. Hoewel ik wist dat het deugd deed.
Lees dat boek en doe het!
Recent hoorde ik over het boek Miracle Morning van Hal Elrod, 6 Gewoonten om je leven succesvoller te maken voor 8 uur. In verschillende praat- en werkgroepen waar ik deel van uitmaak, vertelde iemand van haar (ja vooral vrouwen) fantastische resultaten bij deze rituelen. Een collega copywriter haalde het enkele weken later ook aan. Dit voelt als synchroniciteit. DAT is het boek dat ik MOET lezen.
En toen ik bericht kreeg dat het e-book een paaskoopje was in de Nederlandse winkel van ons allemaal, had ik geen reden maar om het te negeren.
Voor 8 uur … mmmm. Tussen 7 en 8 zag ik het misschien zitten. Dus bestelde ik er één voor mezelf en gaf het onmiddellijk door aan een mogelijke running mate. Want partners in crime heb ik nodig om mij te stimuleren, te motiveren, desnoods uit mijn bed te bellen.
Lees het boek
Ik startte met het boek te lezen maar nam het nog niet volledig door. En deze morgen startte ik ook met het ritueel om 7 uur.
Dat is voor 8 uur maar volgens wat ik nu al las, is dat eigenlijk te laat. Ik ga daarmee geen wereldschokkende veranderingen bij mezelf teweeg brengen. Morgen is er terug een morgen om het beter te doen.
Doe het
Miracle Morning Hal Elrod
Het ritueel, S.A.V.E.R.S.
tien minuten Stilte – meditatie
tien minuten Affirmaties zeggen tegen jezelf
tien minuten Visualisaties
tien minuten Excersise – beweging
tien minuten Reading – lezen
tien minuten Schrijven
Wat en hoe ik het deed
Ik startte om 7 uur. Een goed begin maar niet goed genoeg, ik weet het.
Ik begon met 10 minuten allerlei yogaoefeningen en echt waar. Daar stroomt de energie echt wel van door je lijf. Dit wil ik zeker terug elke morgen doen. Door het thuiswerken heb ik dit deel van mijn ochtendritueel sterk verwaarloosd. En ik voel met echt stijf. Dus dit is een noodzaak.
Daarna deed ik mijn dagelijkse meditatie van Vishen Lakhiani. Hij begeleidt mij al 5 jaar elke morgen de dag in. Het is een combinatie van meditatie en visualisatie. Voor vandaag moet dit volstaan want 10 minuten visualiseren is nieuw voor mij. Daar moest ik dus even over nadenken en dat deed ik terwijl ik schreef.
Als affirmatie koos ik voor een begeleiding naar laag alfa, het niveau waarop we ontvankelijk zijn voor creatieve ideeën en suggesties van PRANA SELFCOACHING. Ik werkte aan een sterk stimulerende en ondersteunende overtuiging om mijn dag te starten.
En als laatste les ik nog even verder in het boek ‘Miracle Morning’
Ik sprong met plezier in mijn douche en zat met de glimlach aan het ontbijt. En nu is dit blogje al bijna volledig klaar. Ik zit hier fris en monter en straks bezoeken we het museum van Paul Delvaux. Ook een vorm van meditatie en inspiratie voor mij.
Wat ik nog kan en MOET veranderen
Stel, dat ik toch om 5 uur gestart was? Om kwart na 6 onder de douche stond, om half 7 aan de ontbijttafel. Dan was mijn dag om 7 uur gestart en niet om 9 uur zoals nu.
Dan had ik die instagramcursus grondig kunnen doornemen, de teksten voor mijn website kunnen optimaliseren en was ik misschien eindelijk kunnen beginnen aan dat e-book dat in mijn hoofd wel maar op papier nog geen vorm heeft.
Mijn vraag: Heb jij zin om mee te doen? Ik denk/voel dat het de moeite waard is.
Vandaag is het voor mij alvast een schitterende morgen.
De auteur zegt dat je door het ritueel elke dag het gevoel hebt dat het Kerstmis is. Dat hoeft niet echt maar ik hou wel van productieve dagen.
Zou een beetje meer koppigheid en eigenzinnigheid voor mensen ook een kleeffactor zijn? Of hebben we daar een pels voor nodig?
Lucrèce Matthijs schrijft Luc-RAAK 