Onze oudste dochter woont intussen meer dan 10 jaar in het buitenland en nu ze mama wordt en gesetteld is in Zwitserland, verkiest zij haar babysuitzet homemade en Belgisch. Het migrantengevoel sloeg toe; alles wat van thuis komt, is beter. Met Pasen wou ze al die pakjes die ze hier online bestelde ophalen maar de CORONA houdt haar in haar eigen bubbel.
De nieuwe aanblik van de winkelstraten
“Gewoon terug brengen naar de winkel” stond op de pakbon van een hele grote doos babyspulletjes. En dat deed ik maandag. De winkelstraten van Geraardsbergen zijn autovrij en verkeerswachters tekenden gele pijlen die de kopers aan hun kant moeten houden. Rechts van de straat stap je heen, links van de straat terug. In hun paarse kostuums, die toch ook enig gezag uitstralen, manen ze de kopers aan om afstand te houden. Die eerste winkeldag was het vooral heel druk aan de telefonie winkels. Als je de uren dat je nu online bent optelt, krijg je zo medelijden met mensen die het zonder GSM of telefoon moesten doen de voorbije weken. Sociaal contact was voor mij de voorbije weken een synoniem van whatsapp, zoom of messenger.
Het kritisch oog van de mama en omalu
Ik bekeek de inhoud van de grote doos kritisch: Eerste rompertjes met lange mouwen en dikke eerste pyjamaatjes? Terug brengen want het is een zomerkindje! En die eerste hemdjes zijn te klein aan de buik van de mama te zien. En dat mutsje zou ik niet kiezen, het past bij geen enkel kostuumpje… Ik ging er met de ruwe borstel vandoor, belde een paar vriendinnen over het maatje dat zij en hun dochters kochten voor de eerste uitzet en droeg alles waaraan ik twijfelde terug. Ik trok met mijn grote doos naar de winkel. Een half uurtje kreeg ik om ¾ van de inhoud te ruilen.
Samen shoppen via WhatsApp
Kan iets je blijer maken als toekomstige oma dan de verantwoordelijkheid om de basisuitzet van je eerste kleindochter samen te stellen? Ik mocht terug shoppen, niet alleen maar samen met mijn dochter. De GSM was goed opgeladen. Elk slabbetje, elk kousje, elk dekentje, elk handdoekje, elke t-shirt werd gekozen door de mama in Zwitserland en gekocht door de oma in België met behulp van de GSM en dank aan WhatsApp.
“Hou je camera eens een beetje verder, ik kan het niet goed zien. Hebben ze dat niet in andere kleuren? Al aan slabbetjes gedacht? En dekentjes?” Samen kozen we wat het kleintje nodig heeft.
Haar eerste boekje
Daar lag het, haar eerste kijkboekje! Dit wordt een cadeautje van mij. Ik hoop dat onze kleindochter het Nederlands zo goed machtig blijft dat ik haar, net als de andere twee kleinkinderen verhalen en gedichten kan voorlezen. Ik hoop hetzelfde plezier te beleven aan het voorlezen zoals ik dat deed met mijn eigen kinderen en met de jongens van mijn zoon en schoondochter als ze in Brakel met verlof zijn.
Koffie in ons eigen kot
Als moeder en dochter samen winkelen, eindigt dit altijd in een koffietje of een lichte lunch, gewoon om na te babbelen en om elk gekocht stuk nog eens te voelen en te bespreken. Dat deden we ook, elk in ons eigen kot en we turfden op de lijst wat we al kochten en wat er nog nodig is. Volgend week vertrekt alles richting Zurich. We vonden gelukkig een koerierdienst.
Dat kleintje geniet mee
We hopen dat het kleintje meegeniet van de vele gesprekjes die haar mama en omalu voeren tijdens de online boodschappen. We bellen daarnaast nog verschillende keren op een dag want we werken vanuit ons kot en onze pauzes gaan op aan moeder-dochtergesprekjes. Het zijn misschien rare tijden van CORONA maar we trekken onze plan en genieten van deze andere manier om in verbinding met elkaar te staan. Hopelijk, ik las vandaag dat de Zwitserse grenzen op 15 juni opengaan, kunnen we elkaar vlug in levende lijve zien. Maar we leerden veel in deze CORONAtijd, zeker hoe we de computer en de GSM kunnen inzetten om ons heel dicht bij elkaar te voelen.
En later, als we haar niet meer ‘Stampertje’ noemen maar we haar eigen naam kennen, wil ik er ook zijn voor haar. Niet altijd in levende lijve maar waarschijnlijk vaak online. Als ze nood is aan lesjes Nederlands of aan een oma die verhaaltjes vertelt voor het slapengaan, wil ik dat gerust op afstand doen. Misschien kan zij mij in de verre toekomst wat Duits leren, als zij naar de school gaat. We zijn nooit te oud om te leren.
Lucrèce Matthijs schrijft Luc-RAAK 