Wat als ik Hilde nooit had ontmoet?
Sommige ontmoetingen zijn bijna magisch, achteraf bekeken. Je denkt dat deze één van de vele is, maar ongewild blijft het contact duren. En zelfs al woon je ver uit elkaar en zou het toeval te groot zijn, moest je elkaar meer zien, je doet het toch. De wegen blijven kruisen en het is altijd hartverwarmend om elkaar te horen. Want je geraakt precies niet uitgepraat en na elk gesprek voel je je gevoed. Nu schreef Hilde een boek om alle mantelzorgers in Vlaanderen (en daarbuiten) te voeden. Veel leeftijdsgenoten zijn ongewild mantelzorger, het ligt heel dicht bij mij. Daarom zal ik zeker meer vertellen over het boek zelf. En ik ben heel fier want ‘Ik ken haar’. En vaak zijn de intenties van de auteur een grote meerwaarde voor het boek.
