Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.
Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.
Een gedicht van RUMI
Ik leerde de dichter Rumi kennen in KONYA, Turkije op een cultuurreis met mijn jongste dochter Anna. We leerden er in deze unieke week samen ook elkaar beter kennen. Tof dat ik in haar boekenkast gedichten van RUMI zie staan.
Rumi leefde van 1207 tot 1273, was filosoof en dichter van Perzische afkomst en soefi-mysticus. Hij is één van de belangrijkste personen uit de Perzische dichtkunst. In religieuze kringen wordt hij ook wel Maulana of Mevlana genoemd, ‘onze meester’.
Rumi werd geboren in de stad Balch (in het huidige Afghanistan) maar belandde uiteindelijk in de stad Konya, in Turkije. Hij was de leidende figuur van de soefibeweging in het middeleeuwse Konya. Hij filosofeerde, hoe actueel kan je 800 jaar na je dood nog zijn, over de voordelen van verdraagzaamheid. Bij zijn dood streden de joden, christenen en moslims van Konya om de eer hem naar zijn graf te mogen dragen. Zijn graf is nog steeds een heilige plaats voor volgelingen en toeristen. Hij stichtte er onder andere de dansende derwisjen (Mevlevi), een soefi-orde van religieuze dansers en muzikanten. Zeker een aanrader als je in Konya bent maar voorlopig kan je de prachtige dansen via YouTube zien. In de dans draaien zij om hun as, waarbij zij mediteren en de naam van God aanroepen.
De gedichten en citaten van RUMI zijn populairder dan ooit. Ze zijn universeel, tijdloos en brengen ons dichter bij onszelf en de universele wijsheid.
Een gedachte over “De herberg”