Wat kan ik leren van Poes?
“Na reflectie en zelfanalyse kom je ertoe om eigenschappen te detecteren die een ander wel heeft en jij niet. En als je die eigenschappen wil, omdat ze jouw leven een pak gelukkiger en eenvoudiger kunnen maken, moet je ze bij die iemand gaan leren.” Dat zei de coach-begeleider. Of we zo iemand in gedachten hadden? Ik moest er echt niet lang over nadenken. “Mijn poes”, zei ik.
Het lukt mij vaak niet om in alle rust een taak af te werken. Ik geraak verstrikt in de veelheid van taken, hou veel rekening met anderen en verhoog de druk daardoor nodeloos. Ik laat mij overdonderen door berichten en mails, geraak in tijdsnood en geraak daardoor gestresseerd. Ik probeer soms verschillende taken te combineren, waardoor ik het noorden kwijt geraak en eigenlijk niets meer goed doe. Ik durf soms onvoldoende tijd te nemen voor mezelf en ik blijf dan vermoeid rondlopen. Dit alles heeft een enorme invloed op mijn humeur en dat beïnvloedt het humeur en gedrag van mijn omgeving. Ik trek te weinig tijd uit voor mijn dagelijkse yoga-oefeningen, neem te weinig tijd om eens naar de schoonheidsspecialiste te gaan en naar de kapper ga ik op een gestolen moment. Ik verwaarloos de dingen die ik graag doe zoals boeken lezen en een komische film bekijken omdat ik denk dat er nuttiger zaken zijn dan niets doen, mijn hoofd leeg maken, gedachten op een rij zetten, mentale rust creëren. En dan is er dat misverstand dat ik denk dat anderen iets van mij verwachten en daardoor doe wat ik denk dat zij van mij verwachten, terwijl ik eigenlijk niet weet of zij wel iets van mij verwachten. En dan blijkt dat ik dingen doe om anderen te plezieren die ze niet eens verlangden.
Poes is mijn grote voorbeeld
Wie doet elke dag op een rustige, stressloze en daardoor perfecte manier de dingen zoals ik ze zou willen doen? Zoals ik al aangaf, de POES. Zijn naam is Poes. Hij concentreert zich altijd op één ding. Als hij eet, doet hij niets anders. Heeft hij zin om naar buiten te gaan, dan krabt hij aan de deur of op het raam tot wij zo geënerveerd geraken, dat we de deur voor hem openen. Hij vraagt niemand of het goed is om naar buiten te gaan, hij doet het gewoon. Zelden zag ik onze poes in stress en als hij die al mag ervaren door te veel volk rondom zich, dan gaat hij een rustig plaatsje zoeken om verder te doen waarmee hij bezig was. Meestal is dat rusten of gewoon slapen. Hij neemt zeeën van tijd voor zichzelf, doet meerdere keren per dag yoga- en andere stretchoefeningen voor de goede bloed- en energiedoorstroming, om zijn organen voldoende zuurstof te geven, om beter en zonder kwaaltjes zijn luie leven verder te kunnen zetten. Natuurlijk wens ik hem ook een lang en gezond leven toe. Zijn rust straalt op ons af terwijl wij thuis werken in zijn bijzijn of als hij op onze schoot ligt te slapen tijdens ons televisiemoment ’s avonds. Uren likt hij zichzelf tot hij proper en fris voor de dag komt. Zijn nuttigste zaken zijn zorgen voor zichzelf en onrechtstreeks voor ons. En wij zien hem graag, terwijl hij geen enkele moeite doet om ons te pleasen. Hij is er met al zijn rust en dat maakt ons en enkele buren van ons, heel gelukkig. We kennen zijn eigenzinnigheid en we houden rekening met hem.
Niet altijd, maar soms. Niet alle, maar enkele eigenschappen
Ik aarzel want sommige eigenschappen van mijn kat lijken mij, als mens, redelijk egoïstisch. ‘Je moet ook niet alle eigenschappen overnemen’, zegt de coach-begeleider, “enkel diegene die jou kunnen dienen om beter en sterker in het leven te staan”.
En ze heeft gelijk. Dit kalm en rustig dier, wordt een tijger als die kleine zwarte kat, zijn aartsvijand, zijn territorium schaadt. Dan hebben zijn mindfull – talenten geen invloed meer op zijn gedrag. Hij loopt binnen en buiten, loopt jankend door het huis van raam tot raam, houdt ’s nachts iedereen wakker met zijn kattengejank. Hij geeft niet op, wilskracht zou ik van hem ook kunnen leren. Als we hem dan, om onszelf wat nachtrust te gunnen toch de deur wijzen, gebeurt het dat hij bebloed naar huis komt. Nadien ligt hij twee volle dagen in de sofa en likt zijn eigen wonden.
Zijn agressief, a-sociaal en territoriaal gedrag wil ik dan liever niet overnemen. Ik vecht niet, nooit. En als ik mag kiezen voor mijn gelijk of mijn geluk, dan weet ik het wel. Maar hoe maak je dat je kat wijs?
Lucrèce Matthijs schrijft Luc-RAAK 